اختلالات شخصیت DSM-5 و مقیاس های MMPI-3 چه ارتباطی دارند؟
اختلالات شخصیت (PDs) همچنان یک مسئله جدی و فراگیر سلامت روان است. PD با اختلال در عملکرد شخصیت و عملکرد بین فردی.مشخص می شود (انجمن روانپزشکی آمریکا، 2013). میزان شیوع PD در نمونه های جامعه.جهانی حدود 8٪ (وینسپر و همکاران، 2019) و نمونه های.جامعه غربی حدود 12٪ برآورد شده.است (ولکرت و همکاران، 2018). PDها اغلب.با سایر اختلالات روانی همراه هستند.(کوید و همکاران، 2006) که احتمالاً پیش آگهی را در درمان.بدتر می‌کنند (کرافورد و همکاران، 2008). اختلالات شخصیت با استفاده بیشتر.از مراقبت های بهداشتی مرتبط هستند (سانسون و همکاران، 2018) و افراد مبتلا.به PD امید به زندگی کوتاه تری نسبت به جمعیت.عمومی دارند (فوک و همکاران، 2012). بنابراین ارزیابی.دقیق PD ها و علائم.آن‌ها برای کاهش تأثیرات مرتبط با سلامت.و اثرات اجتماعی مربوطه مهم است.
مطالعه سلبوم و براون درباره ارتباط نمرات مقیاس MMPI-3 و اختلالات شخصیت DSM-5
هدف مطالعه‌ای که امروز مطرح میکنیم، بررسی.ارتباط بین مقیاس‌های MMPI-3 و 10 اختلال شخصیت.بود که در حال حاضر در DSM-5 گنجانده شده‌اند. فرضیه‌ی پیشینی.بر این بود که مقیاس های MMPI-3 ارتباط زیادی را با هر PD دارند. فرضیه ها در ابتدا.از طریق نگاشت مفهومی مقیاس های MMPI-3 برای معیارهای.تشخیصی PD های فردی ایجاد شدند.و متعاقباً، فرضیه ها بر اساس. تحقیقات قبلی (به عنوان مثال، اندرسون، سلبوم، پایمونت، و همکاران، 2015؛ فین و همکاران، 2014، سلبوم و اسمیت، 2017؛ زان و همکاران، 2017) .در مورد همتایان MMPI-2-RF مقیاس‌ها، اقتباس گردیدند.
یافته های کلی
انطباق کلی در ارتباط بین مقیاس های MMPI-3 و متغیرهای.PD مفروضه آن‌ها وجود داشت. همه PDها (به جز PD هیستریونیک) با ضرایب.معنی‌دار همگرای میانه، مشابه یافته‌های MMPI-2-RF سلبوم و اسمیت (2017) و زان.و همکاران (2017)، بودند. بیشتر PD ها (به جز PD های خودشیفتگی، هیستریونیک و وسواسی-اجباری) به طور.قابل توجهی با مجموعه مقیاس های.فرضیه سازی شده MMPI-3 خود نسبت به مجموعه مقیاس های غیر فرضی MMPI-3 مرتبط بودند.
عدم تمایز PD های خودشیفتگی، هیستریونیک و وسواسی-اجباری به دلیل همبستگی های کم همگرای میانه بود، که نشان دهنده مشکلات پیش بینی های MMPI-3 برای هر کدام از PD ها بود. این یافته‌ها با یافته‌های اندرسون، سلبوم، پایمونت و همکاران (2015) و سلبوم و اسمیت (2017) همسو بود.
با این حال، برخی از مقیاس‌های مشکلات خاص (SP) پایایی پایین‌تری در این نمونه داشتند (مانند ترس‌های محدودکننده رفتار [BRF])، که ممکن است بر نتایج اعتبار تأثیر بگذارد، و بنابراین باید با احتیاط تفسیر شود. علاوه بر این، چندین مقیاس MMPI-3 نیز ارتباط معنی‌داری با متغیرهای PD پنهان غیر فرضی نشان دادند، به این معنی که اعتبار تمایز کلی در پیش‌بینی نمرات در 10 PD تا حدودی ضعیف بود.
اعتبار متمایز سازه‌های اختلالات شخصیت
اعتبار متمایز سازه‌های اختلال شخصیت در DSM-5 به طور گسترده مورد انتقاد قرار گرفته است (به عنوان مثال، هاپ‌وود و همکاران، 2018؛ اسکودول و همکاران، 2011) زیرا PDها عموماً ساختارهایی با تعریف ضعیف، همپوشانی زیادی در نشانه‌شناسی بین خود و سایر سازه های آسیب شناسی روانی هستند. این احتمال وجود دارد که مسائل مربوط به اعتبار متمایز مشاهده شده در مطالعه فعلی به دلیل مقیاس های MMPI-3 نیست، بلکه نتیجه کاربردی بودن خود PD است.
به طور کلی، مجموعه مقیاس PSY-5 همانطور که انتظار می‌رفت بر روی هر PD ترسیم می‌شود (به عنوان مثال، ارتباط متوسط تا زیاد بین هیجانات منفی / روان رنجورگرایی [NEGE] و متغیرهای اختلالات پارانوئید نهفته، اسکیزوتایپی، اجتنابی، وابسته، وسواسی-اجباری؛ بی قیدی [DISC] و متغیرهای اختلالات نهفته ضد اجتماعی و مرزی) که مطابق با تحقیقات قبلی است (به عنوان مثال، فین و همکاران، 2014؛ سلبوم و همکاران، 2014). اگرچه بین مقیاس‌های PSY-5 و متغیرهای PD غیر فرضی نهفته (مانند روان‌پریشی [PSYC] و PD وسواسی-اجباری؛ هیجانات منفی/ روان رنجورگرایی [NEGE] و PD اسکیزوئید) ارتباط معنی‌داری وجود داشت، این ارتباط‌ها با ادبیات گسترده ناهمسان بود و قبل از این‌که نگرانی های جدی در مورد اعتبار تمایز مطرح شود باید این موارد را در تحقیقات آینده مورد بررسی قرار داد.
مفاهیم کلی
به طور کلی، به نظر می رسد که MMPI-3 برای دربرگیری طیف گسترده ای از آسیب شناسی روانی سنتی مرتبط با PD موقعیت خوبی دارد، همانطور که در ادبیات قبلی در مورد MMPI-2-RF نیز مشهود بود. همچنین به نظر می رسد که MMPI-3 برای ارزیابی آسیب شناسی شخصیت نسبت به MMPI-2-RF، به دلیل افزودن مقیاس های جدید، مانند اجبار [CMP]، تکانشگری [IMP] و خود اهمیتی [SFI] کاربرد بیشتری دارد ، اگرچه مقیاس آخر در مطالعه حاضر عملکرد کمتری داشت. در حالی که مقیاس های MMPI-3 به تنهایی نمی توانند (و نباید) برای تشخیص PD مورد استفاده قرار گیرند مطالعه فعلی افزون بر ادبیات قبلی در مورد MMPI-2-RF نشان می دهد که مجموعه خاصی از مقیاس های MMPI-3 می‌توند نشان دهنده لزوم تمرکز بر آسیب شناسی شخصیت باشد. درک این الگوهای مقیاس ارزیابی PD برای روان‌شناسان مفید خواهد بود، چرا که احتمالاً بسیاری از آن‌ها از خانواده ابزارهای MMPI در ارزیابی‌های خود استفاده می کنند.
در روانشناسی بالینی ارزیابی مبتنی بر شواهد، از جمله استفاده از ارزیابی‌های روان‌سنجی مناسب به عنوان بخشی از ارزیابی چند روشی، بهترین شیوه تلقی می‌شود (بورنشتاین، 2017). بنابراین، درک میزان وسیع اطلاعاتی که می‌توان از MMPI-3 به دست آورد، هم به کاربرد بالینی آن می افزاید و هم شواهد بیشتری برای کاربرد آن در ارزیابی های بالینی برای آسیب شناسی مرتبط با PD ارائه می دهد.
آیا به دنبال درک بهتر از خود و دیگران هستید؟ آیا می‌خواهید به عمق احساسات و رفتارهای انسانی پرداخته و شخصیت خود را کشف کنید؟ ما شما را به بازدید از سایت امپتیفای دعوت میکنیم!
در سایت امپتیفای(empathyfy.com)، شما می‌توانید به مجموعه‌ای از آزمون‌های روانشناسی معتبر و حرفه‌ای دسترسی پیدا کنید. این آزمون‌ها به شما کمک می‌کنند تا:
🔍 شخصیت خود را بشناسید و نقاط قوت و ضعف‌تان را کشف کنید.
💭 به درک بهتری از رفتارها و احساسات خود بپردازید.
📊 در زمینه‌های مختلف روانشناسی، اطلاعات کاربردی و علمی کسب کنید.
🤝 با مشاوره‌های متناسب با نیازها و دغدغه‌های خود آشنا شوید.همین امروز به ما بپیوندید و آغازگر سفری به دنیای شگفت‌انگیز روانشناسی باشید. برای دسترسی به آزمون‌ها و مقالات ارزشمند، اینجا کلیک کنید.
